Σαν κάτι να έχει αλλάξει ...

Δεύτερο μόλις διπλό στην ιστορία μας μέσα στην Ισπανία και top of the group επίσης για πρώτη φορά. Αυτός είναι ο επιφανειακός απολογισμός από το χτεσινό παιχνίδι μας όπου η Σίτυ κατάφερε παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο από το πρώτο λεπτό να φύγει με το υπέρ της 3-1 από το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν. Σε μια έδρα μάλιστα που πριν ακριβώς ένα μήνα ακόμα και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα απέτυχε, χάνοντας τότε με 2-1 από τους Ανδαλουσιανούς. Η επιτυχία αυτή προστίθεται σε μια λίστα από πράγματα που μας κάνουν όλους να πιστεόυμε ότι κάτι σίγουρα έχει αλλάξει από τα συνηθισμένα ανιαρά ευρωπαϊκά βράδυα της Μάντσεστερ Σίτυ.

Το ότι αυτή η Μάντσεστερ Σίτυ δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή Μάντσεστερ Σίτυ των τελευταίων δύο χρόνων του Μαντσίνι(όπου και παίξαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ) είναι προφανές και δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Ο ''μηχανικός'' από το πρώτο του ευρωπαϊκό παιχνίδι στον πάγκο των γαλάζιων έχει καταφέρει να πείσει τους παίκτες του ότι βρίσκονται σε μια αξιόλογη ευρωπαϊκή ομάδα που έχει καθήκον να παίζει για την νίκη σε κάθε ματς και δεν πρέπει να πέφτει άλλο θύμα κάθε σταχτοπούτας. Το αμυντικό, ανούσιο και πολύ αργό παιχνίδι της Σίτυ, στο οποίο γινόμασταν μάρτυρες σε κάθε ευρωπαϊκό ματς, έχει περιοριστεί επίσης αρκετά χωρίς όμως βέβαια να έχει εξαλειφθεί. Παρ'όλα αυτά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η παρουσία της Σίτυ στην Ευρώπη την εποχή Πελλεγκρίνι είναι πετυχημένη, όχι τουλάχιστον στο βαθμό που προσδοκούσαμε και που σίγουρα της αναλογούσε, αφόυ οι δύο παρουσίες στη φάση των ''16'' δεν είναι σε καμία περίπτωση το ταβάνι της.
Φέτος πάντως είναι εμφανή κάποια σημάδια που δείχνουν διαφοροποίηση σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ευρωπαϊκές πορείες του Πελλεγκρίνι στην ομάδα, και τα οποία μας κάνουν να πιστεύουμε πως ίσως φέτος θα είναι επιτέλους η χρονιά που η Μάντσεστερ Σίτυ θα βρεθεί στην ελίτ της Ευρώπης!


ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ

Ένα πρώτο στοιχείο που γίνεται εύκολα αντιληπτό από όλους μας είναι η απουσία ενός μεγαθηρίου στον όμιλο, το οποίο θα περιόριζε την παρουσία της Σίτυ στην Ευρώπη καθώς και τις προσδοκίες μας για την πρωτιά του ομίλου. Η παρουσία μας στον ίδιο όμιλο με την Μπάγιερν Μονάχου και τα δύο προήγουμενα χρόνια ουσιαστικά εκμηδένιζε από πολύ νωρίς τις ελπίδες για κατάκτηση της πρώτης θέσης, την οποία καπάρωναν εύκολα και γρήγορα οι Βαυαροί. Χαρακτηριστικό στοιχείο της ταχύτητας με την οποία καθάριζε τον όμιλο η Μπάγιερν τα προηγούμενα δύο χρόνια είναι το γεγονός πως μέχρι και την τέταρτη αγωνιστική και στις δύο περιπτώσεις, η ομάδα του Μονάχου δεν είχε χάσει ούτε βαθμό, σε αντίθεση με τη Σίτυ που είχε χάσει συνολικά δεκατρείς.

Φέτος η παρουσία των Γιουβέντους, Σεβίλλη και Γκλάντμπαχ δεν προϋποθέτει σε καμία περίπτωση την ύπαρξη ενός αντιπάλου που δεν είναι στα μέτρα της Σίτυ. Οι Ιταλοί μπορεί να ξεκίνησαν με το 2/2 απέναντι σε μας και στη Σεβίλλη αλλά γρήγορα εμφάνισαν την κακή εικόνα που εμφανίζουν και στη Σέρι Α και πλέον βρίσκονται στη δεύτερη θέση. Η Σίτυ του Πελλεγκρίνι και στις δύο προηγούμενς χρονιές κατάφερε εύκολα ή δύσκολα να κερδίσει το εισητήριο για τους 16 μέσω της δεύτερης θέσης του ομίλου, ωστόσο η αποτυχία της πρωτιάς στον όμιλο της έφερε και τις δύο φορές την Μπαρτσελόνα στους 16 και παράλληλα μια μεγάλη πιθανότητα αποκλεισμού. Αν φέτος έρθει η πρώτη θέση στον όμιλο αντί να για τη δεύτερη, άρα και μια βατή κλήρωση στον γύρο των 16, καταλαβαίνουμε όλοι ότι κάτι πιθανότατα θα αλλάξει...

FIGHT TILL THE END

Χαρακτηριστικό ανέκαθεν της ομάδας μας που όμως παραμελήθηκε αρκετά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη με εξαίρεση φυσικά το 3-2 πέρυσι κόντρα στην Μπάγιερν. Η Σίτυ όταν έμπαινε στα τελευταία λεπτά του αγώνα και ανεξάρτητα με το αν έπαιξε καλά ή όχι, αν χρειαζόταν τους 3 βαθμούς ή αν αρκούνταν στον έναν, πάντοτε φαινόταν σαν να ξέμενε από δυνάμεις και το υπάρχον αποτέλεσμα την ικανοποιούσε, ακόμα και αν δεν έπρεπε. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, το 1-3 με την Μπάγιερν και το 0-2 με την Μπάρτσα πρόπερσυ, το 1-1 με τη Ρόμα, το 1-2 με την ΤΣΣΚΑ και το 1-2 με την Μπάρτα πέρυσι. 

Φέτος ήδη σε δύο περιπτώσεις η Σίτυ έκλεψε τους βαθμούς της νίκης από Γκλάντμπαχ και Σεβίλλη με το πέναλτι του Αγκουέρο και το πλασέ του Ντε Μπρουιν αντίστοιχα. Μάλιστα και στα δύο ματς η Σίτυ καθ'όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ήταν απογοητευτική ωστόσο όταν πλησίαζε η ώρα που ο διαιτητής θα σφύριζε για τελευταία φορά οι παίκτες της Σίτυ έκαναν αυτό που έπρεπε και  πήραν δύο καθοριστικότατες νίκες, που ουσιαστικά έκριναν και το παιχνίδι της πρόκρισης.

  
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ  ΠΙΕΣΗ

Αν χθες το βράδυ η Σίτυ έφευγε με το βαθμό της ισοπαλίας από το Σάντσεθ Πιθχουάν και πάλι θα βρισκόταν δεύτερη στη βαθμολογία και μάλιστα με σημαντικό προβάδισμα για την πρόκριση. Ακόμα και η περίπτωση ήττας κάτω από ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να άφηνε τη Σίτυ στη δεύτερη θέση χωρίς κιόλας να έχει χάσει και πολύ έδαφος στο κυνήγι της Γιουβέντους. Αν λάβουμε υπόψιν μας αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός πως η Σίτυ παρατάσσοταν στο γήπεδο χωρίς τη βασική της επιθετική τριάδα(Σέρτζιο, Σίλβα, Ντε Μπρουιν) λογικό θα φαίνοταν αν οι πολίτες κλεινόντουσαν στο μισό γήπεδο και προσπαθούσαν μετά κόπων και βασάνων να κρατήουν το μηδέν. Αντιθέτως, η Σίτυ χθες το βράδυ μάσαγε σίδερα από το σφύριγμα της έναρξης μέχρι το σφύριγμα της λήξης έχοντας ήδη σημειώει δύο γκολ και οκτώ σουτ στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο. Οι πολίτες έκαναν ξεκάθαρο πως στο μυαλό τους ήταν μόνο η νίκη, η οποία και ήρθε παίζοντας ταυτόχρονα και καταπληκτικό ποδόσφαιρο.

 
Όταν πρόπερσι η Σίτυ έκανε το πρώτο της μεγάλο παιχνίδι στην Ευρώπη με την Μπάγιερν στο Αλλιάνζ επικρατώντας με 2-3 οι συνθήκες δεν ήταν παρόμοιες. Η Σίτυ είχε εξασφαλίσει πάλι τη  πρόκριση από την 4η αγωνιστική και στο μυαλό της ομάδας του Πελλεγκρίνι βρισκόταν μόνο η πρώτη θέση. Η ιδέα μόνο και μόνο του να νικήσει η Σίτυ με δύο γκολ διαφορά(και όχι με 3 κυρ Μανώλη!)την Μπάγιερν εκτός έδρας φάνταζε απίθανη, και αυτό απέβαλλε ίσως λίγο άγχος από τους παίκτες, χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως υπήρχε και άλλος τρόπος για την κατάκτηση της πρωτιάς. Βέβαια αυτού του είδους η νίκη δεν ήρθε τελικά και τα boys in blue έμειναν στη δεύτερη θέση. Ίσως εάν έκαναν παρόμοια καλό παιχνίδι στον πρώτο αγώνα των δύο ομάδων, όπου δεν υπήρχε και η ανάλογη πίεση, τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά.
Ένα χρόνο αργότερα, στο παιχνίδι με τη Ρόμα, διακυβεύοταν πάρα πολλά(όχι μόνο η πρόκριση στους 16, αλλά και η γενικότερη ευρωπαϊκή συνέχεια της Σίτυ), αρκετά για να περιμένεις τους πολίτες να μασάνε σίδερα και να δίνουν τα πάντα για την νίκη στην αρένα του Ολίμπικο. Η Σίτυ τα κατάφερε, επικράτησε με 0-2 και πήρε μία αγχωτική πρόκριση κάνοντας ένα μεγάλο παιχνίδι. Αντιθέτως δεν έκανε μεγάλο παιχνίδι με τη Ρόμα τη δεύτερη αγωνιστική, όταν δεν ήταν και απαραίτητο, και αυτό παραλίγο να πληρώσει. Τελικά, αυτό είναι μάλλον που διακρίνει μια μεγάλη ομάδα, να κάνει δηλαδή μεγάλα παιχνίδια πριν χρειαστεί να κάνει αναγκαστικά να τα κάνει.

Μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα λοιπόν οι προδοκίες για μία ακόμα καλύτερη συνέχεια είναι πολλές. Επόμενο ματς μέσα στο Τορίνο στο Γιουβεντους Στέιντιουμ. Με την νίκη εξασφαλίζεται 100% και με την ισοπαλία 90% η πρώτη θέση του ομίλου. Μία θέση που θα μας χαρίσει μία βατή κλήρωση για τους 16 και ίσως και τη συμμετοχή για πρώτη φορά στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου λοιπόν οι πολίτες καλούνται για άλλη φορά να επαληθεύσουν τις προσδοκίες μας για φέτος και να αποδείξουν με τον πιο σίγουρο τρόπο, ότι κάτι  έχει αλλάξει...